Pulcheria urodziła się w Konstantynopolu w 399 r. Po śmierci ojca rozpoczęła cesarskie współrządy ze swoim młodszym bratem Teodozjuszem VII. Chrzest otrzymała z rąk św. Jana Chryzostoma, który prawdopodobnie odegrał również jakąś rolę w jej wychowaniu. Już w wieku kilkunastu lat cesarzowa prezentowała nie tylko wysoki poziom intelektualny, ale również dojrzałą wiarę chrześcijańską. Pojmowała ją bardzo ascetycznie – dowodem może być złożony ślub czystości, którego dochowała do końca życia.
Od czasu gdy została współwładczynią, oddawała się z coraz większym zaangażowaniem dziełom miłosierdzia. Jej szczera miłość do Kościoła przejawiała się we wspieraniu świątyń i klasztorów, a także w obronie przed błędami zagrażającymi ortodoksyjnej nauce katolickiej.
Pulcheria odsunięta od władzy
Pulcheria była pierwszoplanową postacią na dworze cesarskim do roku 421, kiedy to za jej przyczyną cesarz Teodozjusz ożenił się z Ateną, piękną i wykształconą córką pogańskiego filozofa Leoncjusza, która pod wpływem swojej protektorki przyjęła chrzest święty, przybierając imię Eudokia. Wtedy też na Teodozjusza coraz większy wpływ zaczął wywierać jeden z jego ministrów, Chryzafiusz, który wraz z Eudokią postanowił pozbyć się przemożnej siostry cesarza.
Rzeczywiście swoimi intrygami doprowadził do tego, że Pulcheria musiała opuścić dwór. Wiodła teraz prawie klasztorne życie, spędzając mnóstwo czasu na kontemplacji, spotykając się z wieloma duchownymi, od najwyższych dostojników Kościoła po mnichów oddalonych zupełnie od zgiełku świata. Ponieważ była kobietą bogatą, nie szczędziła też pieniędzy na różne dzieła charytatywne.
