Egzorcyzm to nie jest zabieg chirurgiczny – gdy coś mi wycinają, a ja nic nie muszę robić – czytamy w 15 numerze Miesięcznika Egzorcysta (listopad 2013), poświęconym ustawieniom rodzinnym Hellingera. Z wywiadu z ks. Grzegorzem Pasztaleńcem, wicemoderatorem wspólnoty Mamre, dowiadujemy się że nawet ktoś, kto dla zabawy wywołuje duchy, w konsekwencji (nie zawsze, ale bardzo często) zaczyna się otwierać na demona śmierci i miewa myśli samobójcze, czy wręcz próby odebrania sobie życia. Opowiada on także o swoim uczestnictwie z modlitwach ks. Gabriele’a Amortha, o warunkach koniecznych, by wyjść ze skutków dotknięcia ciemnych obszarów duchowych, o skutkach uczestnictwa w ustawieniach rodzinnych Berta Hellingera oraz odpowiada na pytanie: Jak najpełniej wzrastać w żywej relacji z Jezusem?

Ksiądz Jarosław Cielecki w tekście „Zgadzam się dźwigać ten krzyż” przytacza historię matki zniewolonej dziewczyny, która z ufnością deklaruje: ufam mocno Bogu, że któregoś dnia w swej miłości On go z nas zdejmie i moja córka zostanie uwolniona, i objaśnia, że Bóg czeka na pełną ufność – bezgraniczną – i na pełną wiarę. Zawsze nas wysłuchuje, a łaska często przychodzi w chwili, w której się nie spodziewamy. Nie wolno tracić nadziei, bo jej utrata to utrata ufności do Boga. Utracić ufność, znaczy utracić przyjaźń z Najwyższym.

Opatrzność Boża jest nieogarniona i kieruje naszymi losami także poprzez naszych Aniołów Stróżów, którzy nam towarzyszą w naszej ziemskiej pielgrzymce, kochają nas, prowadzą i nami się opiekują. W artykule „Co pisać o aniołach?” o. dr hab. Grzegorz Maria Bartosik OFMConv opowiada o swoim Aniele Stróżu, który ratując autora i jego towarzysza, przypomniał […] wykładowcom teologii dogmatycznej […] o tym, że istnieje, że się [nimi] opiekuje i że na temat aniołów należy mówić, a nawet pisać prace naukowe.

O kompanii żołnierzy z bronią gotową do strzału, strzegącej, by ludzka stopa nie stanęła nawet na kilometr od miejsca objawień Matki Boskiej oraz o kolorowych aniołach zstępujących razem z Nią z nieba pisze w artykule „Silniejsza od karbów Bismarcka” dr Wincenty Łaszewski.

Sławomir Zatwardnicki ostrzega natomiast w tekście pt. „W niewoli »ducha czasu« Czy warto ulegać intelektualnym modom?”, że bycie modnym to rodzaj bycia wygodnym, czyli mówiąc innymi słowy: lenistwo umysłowe. Jednoznacznie stwierdza też, że szukanie nieba na ziemi możliwe jest tylko wtedy, gdy ktoś stracił nadzieję na niebo prawdziwe, bo uświadomił sobie swoje ziemskie pochodzenie.

W artykule „Meandry terapii Berta Hellingera” psycholog i psychoterapeuta dr Piotr Mamcarz, wskazuje, że największe niebezpieczeństwo w ustawieniach rodzinnych Hellingera płynie ze stawiania na piedestale systemu wartości i odniesień klient – drugi człowiek (matka,

ojciec, przodkowie, żona, mąż itd.). Relacja z Bogiem Osobowym jest zastępowana relacją z drugim człowiekiem. W taki sposób wypełnia się pustkę powstałą w wyniku braku relacji z Bogiem, usprawiedliwia się złe wybory oraz uspokaja się ich konsekwencje.

Ponadto w numerze m.in. o nieprzyjaźni między wężem a Maryją, spowodowanej przegraną Szatana w chwili, gdy powiedziała Ona Bogu Tak! i stała się Służebnicą Pańską, która dała światu Mesjasza; o robieniu zakupów w sieci sklepów Lewiatan, przywołującej skojarzenie z demonem o tym imieniu – o. Wit Chlondowski OFM radzi: przed każdym posiłkiem błogosław w Imię Jezusa to, co zamierzasz spożywać i bądź całkowicie spokojny; o tzw. drzewkach szczęścia – Przypisywanie szczególnego znaczenia przedmiotom, które z racjonalnego punktu widzenia nic wspólnego z oczekiwanym skutkiem nie mają, zdradza zabobonne funkcjonowanie kolekcjonera; a ponadto także świadectwo uczestniczki ustawień rodzinnych.